زن که باشی می ترسی...
از کوچه های خلوت،از غروب های خلوت،از خیابان های بدون عابر...
باصدای موتور ها،دوچرخه ها..ترس های کوچکی داری...
به بزرگی همه بی عدالتی هایی که
به جرم زنانگی ات محکومت می کنند...
زیبایی ات زیر سلطه هوس می رود...
و همیشه این تویی که مقصری...!